Bert Kops jr. traint al 35 jaar met 'Blinde Cees': "Door vier man neergeschoten"

Het is een opmerkelijk duo in de sportschool: het Nederlandse worstelicoon Bert Kops jr. en zijn trainingsmaatje Cees Bruining. Cees raakte jaren geleden blind nadat hij tijdens zijn werk als portier in Zandvoort werd neergeschoten. Inmiddels trainen de twee al 35 jaar samen, met zichtbaar plezier. NH-verslaggever Thomas Brood liep een middag met ze mee. Op de Instagrampagina van worstelicoon Bert Kops jr. zie ik al jaren dat hij een blinde vriend ophaalt om te gaan trainen. Als verslaggever ben ik nieuwsgierig. Ik ken Bert al jaren, maar toch ietwat ongemakkelijk bel ik de 63-jarige inwoner van Purmerend op. Normaliter vraag ik of ik een item kan maken met een topsporter van Kops Gym. Nu ligt dat toch wat anders.  Hey Bert, met Thomas van NH, hoe gaat ie?  Ja, goed man. Hoe is ie met jou dan pik?  Ja, ook goed. Ik bel je even over wat anders. Ik zie dat jij regelmatig traint met een blinde man. Hoe zit dat?  Met 'blinde Cees' is dat. Dat is mijn gabber. Daar train ik al 35 jaar mee. Wij vertrouwen blind op elkaar. Letterlijk en figuurlijk.  Is hij zijn hele leven al blind?  Nee, hij is eind jaren 70 in zijn kop geschoten. In Zandvoort was hij portier. Daar had hij iemand geweigerd. Die kwam even later terug met een jachtgeweer. Die heeft hem onder andere in zijn hoofd geschoten. Vreselijk. Ik durf het bijna niet te vragen, maar ik zie hier wel een videoreportage in... Ja, is goed gap, maar ik ga het eerst wel even vragen aan Cees. Tekst loopt door onder foto. Een paar dagen later belt Bert op. Cees is akkoord en we maken een afspraak. De meervoudige Nederlands kampioen worstelen vertelt ook dat we na de training nog een 'broodje Kops' gaan eten in de stad. Wekelijks zit hij met een aantal Amsterdamse vrienden in die broodjeszaak, waaronder zanger Mick Harren en Willem van Boxtel (ex-president Hells Angels). Ik vraag voor de grap of ik mijn kogelvrije vest moet aantrekken. Kops reageert serieus: "Als ik erbij ben, dan hoef je je niet druk te maken. En die jongens zijn allemaal heel rustig geworden." Tekst loopt door onder foto. Vanaf het moment dat de afspraak staat, zit het item in mijn hoofd. Ik twijfel over hoe ik het ga aanvliegen. Kops heb ik heel vaak geïnterviewd, dus daar maak ik me niet druk om. Maar met Cees Bruining ligt dat anders. Ik heb nog nooit een blind persoon gesproken en wil natuurlijk wel (tactisch) naar het schiet-incident vragen.  Blind vertrouwen Begin december is het zover. Een half uur te laat kom ik aan in Kops Gym. Bert is niet blij, want hij plant alles zorgvuldig. We stappen in zijn auto en gaan Cees ophalen. "Het doet mij goed om hem op te halen. Hij vertrouwt letterlijk en figuurlijk blind op mij", aldus Kops.  Aangekomen bij de woning stel ik mijn camera op. Een beest van een kerel staat in de deuropening. Ik stel me voor en het ijs is snel gebroken. De mannen praten over koetjes en kalfjes.  Tekst loopt door onder foto.  In de sportschool gaan de mannen snel aan de bak. Bert gaat voor en Cees volgt. De blinde Amsterdammer legt zijn hand op de schouder van het worstelicoon en zo komt hij bij een fitnesstoestel terecht. Een aandoenlijk gezicht. Met een zwaar Amsterdams accent peppen de mannen elkaar op.  Tekst loopt door onder video.  Na een aantal oefeningen zijn de mannen klaar. Eerst doe ik het interview met Bert en dat gaat gemakkelijk. Daarna zet ik Cees neer bij de bar van de sportschool. Ietwat gespannen begin ik aan het interview. De oud-portier is geen man van lange verhalen, maar zijn woorden snijden hout. Zo zegt hij nuchter: "Ik ben neergeschoten door vier man." En ook: "Of je gooit je pet in de Amstel en gaat eronder zitten, of je pakt je kloten bij elkaar en gaat verder." Na de interviews gaan we door naar de Amsterdamse broodjeszaak, zoals afgesproken. Het gezelschap maakt de ene schunnige grap na de andere. Cees wordt volledig opgenomen in de groep. Ondanks zijn blindheid wordt hij niet anders behandeld. Ook over hem worden harde grappen gemaakt, waar hij zelf het hardst om lacht. Na een heerlijk broodje Kops zit de draaidag erop.  Tekst loopt door onder video. Op de weg terug naar huis en de dagen die volgen, denk ik nog vaak terug aan deze dag. Wat een respect heb ik voor Bert en Cees. Met name de laatstgenoemde heeft indruk op mij gemaakt. Ondanks zijn blindheid is hij absoluut niet bij de pakken neer gaan zitten. Het wordt mij maar weer duidelijk dat ik gezegend ben en niet zo moet zeiken als het een keer tegenzit. Neem een voorbeeld aan Cees!