Fotograaf Arne prijst de schoonheid van de vaak afgekraakte kraai

Veel mensen associëren de kraai met de dood en zien de zwarte krijser liever gaan dan komen. De Amsterdamse fotograaf Arne van Steenis is juist gek op de kraai. In zijn werk laat hij de schoonheid van de vogel zien en in een nog te verschijnen boek wijst hij op de intelligentie en de trouwhartigheid van de gevederde beestjes. "Ik ben echt van ze gaan houden!" Als we een rondje door het Oosterpark maken, zit fotograaf Arne van Steenis al snel op zijn knieën met zijn fototoestel in de aanslag. Hij wijst naar een kraai op het gras. "Kijk die kraai op het gras roept nu naar zijn geliefde in de boom daar verderop", legt hij uit. Volgens hem blijven kraaien hun partner trouw. "Als een van het stel overlijdt dan zoekt hij geen nieuwe partner. Ze blijven eeuwig trouw aan elkaar, mooi toch." Arne is lyrisch over de kraai.  Hij benadrukt hoe intelligent de vogel is. "Het is een intelligente vogel en kan zelfs gereedschap vinden om iets te bereiken." En: "Misschien ken je de filmpjes wel dat ze spelen in de sneeuw, mooi om te zien." Als fotograaf ziet hij bovendien vooral de schoonheid van het dier. De kleur van de veren fascineert hem telkens weer. "De kleurschakering van zijn veren van gitzwart tot diepblauw is prachtig," zegt hij. "En door het jaar heen zie je die verenvacht veranderen. En als hij kletsnat is dan ziet hij er weer heel anders uit." Arnes fascinatie voor de kraai ontstond enkele jaren geleden, toen zijn vader een paar weken op het huis paste terwijl Arne en zijn vrienden op vakantie waren. "Mijn vader wees ons erop dat er op het balkon regelmatig een kraaienpaartje te zien was en raadde ons aan ze te voeren", vertelt Arne. "Dat zijn we gaan doen en sindsdien hoort het kraaienpaar bij ons zoals de katten bij ons horen." Vanaf dat moment bracht Arne talloze uren door in de kamer met zicht op het balkon, klaar met zijn camera om het paartje op allerlei momenten vast te leggen. Veel mensen houden niet van kraaien, vinden ze eng en associëren het zwarte beestje met de dood. "Ik denk dat dat de invloed is van het christendom", zegt Arne. "Donkere dieren horen bij de duivel en bij de nacht en dat is eng. En de kraai is een lijkenpikker. Hij kan zelf geen levende prooi vangen dus hij eet wat dood is. Maar die dieren moeten er ook zijn toch?" Door middel van crowdfunding via Voordekunst probeert Arne geld in te zamelen voor zijn boek We zijn er, we are here met foto's en verhalen over kraaien.