Gewone Amsterdammers vereeuwigd in vijf dikke lagen verf

Het Amsterdam Museum zit tijdelijk zonder vaste stek. Het eigen huis, het Burgerweeshuis, is toe aan een grondige opknapbeurt. Maar ook zonder een eigen plek blijft het museum de verhalen van de stad vertellen.  In de eerste zaal van de laatste tentoonstelling in het Museum aan de Amstel is het meteen raak: waar eerder de pronkstukken van het Amsterdam Museum stonden opgesteld is het nu de beurt aan kunstenaar Raquel van Haver. Maar liefst zes monumentale groepsportretten vullen de ruimte. Groepsportretten heeft het museum genoeg, maar dat zijn de chique inwoners van de stad die zich in de zeventiende eeuw voor veel geld lieten vereeuwigen.  De groepsportretten van Van Haver zijn van een heel andere orde. Het zijn de gewone Amsterdammers die zich op tal van terreinen inzetten voor hun stad. Het kunnen mensen zijn die zich bezighouden met de leefbaarheid in hun buurt of mensen die in de culturele wereld actief zijn. Maar er zijn ook Amsterdammers geportretteerd die de daklozenkrant runnen.  Dikke lagen verf Van Haver is niet zuinig met verf. De meeste portretten bestaan uit vijf dikke lagen verf. Om de verf op tijd droog te laten zijn, daarvoor heeft ze haar trucs, zegt ze zelf. "Ik ken verhalen van Karel Appels die na vijfentwintig jaar nog steeds aan het druipen waren." Dat wil ze te allen tijde voorkomen. "Het is nu schappelijk. De buitenste laag is nu gedroogd. Je kan het gewoon aanraken.  Een paar jaar geleden hebben we gehad dat er zeiknat werk werd binnengebracht. Dat was wel een beetje eng. Maar dit keer kan je het gewoon vastpakken. Het is nog steeds niet superdroog. Dat gaat nog wel vijf, zes, zeven jaar duren." Toekomst "De portretten van Raquel van Haver maken onderdeel uit van Refresh Amsterdam, een kunstbiënnale waarbij we iedere keer kunstenaars uitnodigen om te reflecteren op een thema", legt conservator Roberto Luis Martins uit. Deze keer is gekozen voor het thema toekomst. Via een open call werden kunstenaars uit het hele land uitgenodigd om hún visie op de toekomst te geven. Zo koos een van de kunstenaars ervoor de Amsterdamse metrohaltes een nieuwe naam te geven. Haltes als Nieuwmarkt of Waterlooplein werden omgedoopt tot Vredelievend of Geduld, in de hoop dat de namen een positieve uitwerking zouden hebben op de reizigers.  Kijk hier voor meer afleveringen van de serie Een museum voor Amsterdam