Laatste groet aan Bert Kops sr, een van Nederlands beste worstelaars ooit

In zijn eigen sportschool is vandaag afscheid genomen van Bert Kops sr. De 88-jarige gold als een van de beste worstelaars die Nederland heeft gekend. In zijn Kops Gym aan de Weesperzijde coachte hij later, naast zoon Bert Kops jr., tal van andere profs. Afgelopen zaterdag overleed hij. Voor de ingang van de sportschool aan de Weesperzijde schuilen een paar oudere, gespierde mannen voor de regen. "Hij heeft er wel een goede dag voor uitgekozen", zegt iemand. "Daar gaat weer een legende", verzucht Hans Berkenbosch, die van een latere generatie is, maar Kops al van zijn jeugd kent. "Hij was een leermeester, een vriend en een teamgenoot voor mij. In alle opzichten zeer sportief." Berkenbosch leerde Kops kennen via het worstelen. "Ik was een schoffie in Oost. Toen kwam ik Bert tegen. 'Kan je een beetje stoeien?' vroeg hij. 'Misschien wel', zei ik. 'Jij gaat met mij mee', commandeerde hij toen." Kops nam hem mee naar Hercules, de sportschool waar hij zelf trainde. Overdag werkte Kops als portier bij de Nederlandsche Bank, in zijn pauzes ging hij op en neer naar de sportschool. En of hij kon worstelen? "Een klein beetje", glimlacht Berkenbosch, inmiddels één van de bestuursleden van Hercules. Kops had een geweldige worstelcarrière. Hij won meer dan veertig nationale en internationale titels. Zijn specialiteit was de 'suplex'. "Hij pakte je vast, gooide je achterover en er was niemand die hem tegen kon houden", vertelt zijn zoon Bert Kops jr. "Helemaal niemand. Die man was zo sterk." Klein mannetje met enorme kracht Toch zag zijn vader er niet per se uit als een worstelaar, vertelt junior. "Best een beetje als een sulletje eigenlijk. Hij had een brilletje en was een klein mannetje. Heel vaak hebben ze hem onderschat denk ik, maar dat hebben ze allemaal geweten." In 1972 nam Kops deel aan de Olympische Spelen in München, waar hij als medaillekandidaat gold. "Hij leefde er helemaal voor", zegt Junior. Maar de Spelen werden overschaduwd door een tragedie: elf Israëlische atleten en officials kwamen om bij een aanslag. Kops trainde met de Israëlische worstelaars en was diep geraakt. "Hij zat er zo doorheen dat hij niet verder kon", vertelt zijn zoon. "Logisch, als je vrienden worden doodgeschoten, dan kun je niet meer verder." Fitnessruimte Na zijn carrière richtte Kops zijn eigen sportschool op: Kops Gym. "Die sportschool is hij voor mij en mijn zusjes begonnen, zodat wij later op een eerlijke manier ons brood konden verdienen", zegt zijn zoon. "Hij heeft er zijn hele ziel en zaligheid in gegooid. Nu zijn we een begrip in Amsterdam, dankzij hem." Binnen in de sportschool staat de kist. "Natuurlijk hier", zegt Junior. "Die sportschool betekende alles voor hem." De ruimte staat vol met mensen. "Niet vreemd", vindt hij. "Hij was een lieve man naar iedereen toe. Mensen komen uit Limburg, Deventer, overal vandaan. Dat zegt veel over hoe gerespecteerd hij was. En hij was heel bescheiden, in tegenstelling tot mij", voegt hij met een glimlach toe. Spartaanse opvoeding Kops jr. werd van jongs af aan door zijn vader getraind. "Wel op een spartaanse manier", zegt hij. "Af en toe moest ik er wel een beetje van vloeken, maar uiteindelijk heb ik er veel aan gehad, want ik ben ook meer dan twintig keer Nederlands kampioen geworden." Ook de achterkleinzoon van Kops deelt een herinnering. "Opa stond bekend om zijn ferme handdruk. Ik kneep hem wel eens voor de grap, maar als hij terugkneep, deed het flink pijn." De laatste jaren waren zwaar: Kops leed aan dementie. "De handdruk werd minder en het laatste jaar herkende hij mij niet meer. Dan neem je langzaam afscheid," zegt Kops jr.