Marktkoopman Fred Oosting al 60 jaar vast gezicht Waterlooplein: "Beste verkoper die er is"

Hij neemt eind deze maand afscheid na zestig jaar zijn marktkraam te hebben gerund: Fred Oosting is niet weg te denken van het Waterlooplein. Samen met vrienden, familie en (oud-)collega's staat hij stil bij zijn jubileum, met als verrassing een speciale onderscheiding van de gemeente: "Ik vond het eerst helemaal niet leuk", begint Fred zijn verhaal. "Die eerste dagen op de markt vond ik het maar niks", aldus de inmiddels 75-jarige Fred. Hij begon op zijn vijftiende en ruilde school in voor de marktkraam van zijn vader. Hij herinnert het zich nog goed: "De eerste dag, 7 juni, was Pinksteren. Toen was de markt dicht en gingen we inkopen doen. In een schoolschriftje schreef ik de inkoop op, dat was dan twintig of dertig gulden." Zestig jaren later staat hij er nog steeds, en dat geeft stadsdeelvoorzitter van het Centrum Amélie Strens de gelegenheid om stil te staan bij wat hij heeft betekend voor de omgeving. Hij krijgt een penning om de waardering uit te drukken: "Het is zijn baan, maar hij is veel meer dan marktkoopman. Hij dacht mee met de gemeente als een plek om de markt leeg kwam te staan." Pijpjes sorteren en kramen opbouwen Dat Fred geliefd is wordt wel duidelijk door de verhalen van iedereen die erbij is. Hij is "de beste marktkoopman die er is", vertelt zijn beste vriend Frans die hij al sinds kleins af aan kent. "Ik wist meteen: Fred gaat dit heel lang doen." Zijn buurmeisje Cato gaat hem missen: "Mijn ouders staan ook op de markt en ging altijd langs Fred om te kletsen en zijn spulletjes recht te leggen." Astrid stond 25 jaar lang naast Fred met haar eigen zaak: "Ik was het prinsesje in de mannenhoek. Fred hielp me altijd mijn stal op te zetten. Zwaar werk, maar voor hem was dat dagelijkse kost." Fred zelf refereert aan de cadeaus die Astrid en hij elkaar gaven: "Alle collega's en bezoekers maken het werk zo leuk." De rek is eruit Nog 21 dagen totdat Fred zijn zaak voor goed sluit: "Ik ben nu 75. Het is nog leuk genoeg, maar inmiddels ben ik ook wel toe aan stoppen." De grootste reden voor hem is de veranderende bezoeker. "Vroeger verkocht ik een oude dweil. Dan kocht iemand dat 's ochtends en kwam diegene dat na het werk ophalen. Mensen kochten hier echt alles wat ze nodig hadden." "Maar nu slenteren mensen vooral over de markt voor hun plezier." Noodgedwongen stapte Fred jaren geleden over van inboedel naar souvenirs. "Uit gemak, want dan hoef je geen huizen meer leeg te halen. Maar ook omdat inboedel via markten niet meer zo in trek is. Dat vind ik wel jammer." Ondanks dat Fred niet zo graag in het middelpunt staat, voelt hij toch een trots gevoel als iedereen er voor hem is. "Dat voelt als nostalgie, en maakt me toch wel trots op wat mijn vader en ik hebben neergezet", vertelt hij tegen een van zijn vrienden.