Palestijnse en Joodse Amsterdammers 'voorzichtig hoopvol' over wapenstilstand Gaza

Het nieuws dat er een akkoord is tussen Israël en Hamas stemt zowel de Joodse Rachel als de Palestijnse Dana hoopvol. Toch zijn ze vanwege het leed van de afgelopen twee jaar en het de eerdere mislukte vredesdeal voorzichtig, omdat ze niet zeker weten wat de gevolgen van de afspraken gaan zijn. "Ik ben voorzichtig optimistisch, maar tegelijkertijd ook doodsbenauwd." Twee dagen geleden stond Rachel Meijler op de Dam bij de herdenking die ze had georganiseerd voor de slachtoffers van de aanslagen van 7 oktober die exact twee jaar daarvoor in Israël plaatsvonden. Speciaal voor die herdenking had ze daar een replica van een van de ondergrondse tunnels van Hamas neergezet. Tijdens de herdenking werd onder meer aandacht gevraagd voor de Israëlische gijzelaars.  Vandaag staat Meijler op een tentoonstelling in Amstelveen: genaamd Coming Home Soon. In het pand waar we zijn is een langgerekte tafel neergezet met boekjes. Op elke cover staat een foto van een andere gijzelaar, sommigen zijn nog in leven, anderen niet meer. Bezoekers kunnen er iets in schrijven zodat ze de nabestaanden van de slachtoffers een hart onder de riem kunnen steken. Zelf is Rachel ook nabestaande, ze verloor bij de aanslagen haar 20-jarige neefje La’or Abramov (20). Afgelopen nacht werd duidelijk dat er eindelijk een akkoord lijkt te zijn tussen Hamas en Israël, onder leiding van de Verenigde Staten. Bij het akkoord werd onder meer afgesproken dat de gijzelaars terug zullen keren naar Israël en dat Israël Palestijnse gevangenen zal vrijlaten. "Ik werd vanochtend wakker en ik zag dat ik tachtig gemiste berichten had. Je durft het niet te geloven."  Na jaren van inzet voor de vrijlating van gijzelaars is Rachel is dan ook 'voorzichtig' optimistisch op wat zij als een goede uitkomst ziet. "Maar tegelijkertijd ben ik ook doodsbenauwd dat ik weer teleurgesteld ga zijn." Hoewel Dana Rentenaar, die op Palestijns grondgebied geboren is en een Palestijnse moeder heeft, het nieuws van een ander perspectief bekijkt, is ook zij hoopvol. En ook Dana zet daar het woord 'voorzichtig' bij. Haar ouders wonen in Oost-Jeruzalem, in Palestijns gebied. “Daar zijn geen bombardementen, maar de sfeer is gespannen. Ook zij zijn voorzichtig met hoop hebben.”  Dana staat ook voortdurend in contact met de Palestijnse Adam, die in Gaza woont. "Hij belde me vanochtend wakker. Het eerste wat hij zei was: 'De oorlog is voorbij! Ik ga leven!'" Dana deelt de blijdschap van Adam, maar houdt tegelijkertijd een slag om de arm: "Ik ben voorzichtig hoopvol. Ik ben blij met de ademruimte die Gazanen en Palestijnen nu krijgen, maar ik houd mijn hart echt vast voor wat er hierna gaat gebeuren. Want we zagen in maart ook dat Israël het bestand heeft geschonden. Ik maak me zorgen dat die kans nu ook aanwezig is." Ze is niet de enige die daar vraagtekens bij zet. Ook Robert Soeterink, een Amsterdamse activist die zich namens het Nederlands Palestina-Komitee al bijna 50 jaar bezighoudt met de situatie in Palestina, is zeer sceptisch over de gevolgen van het akkoord.  Zwakke positie "Een partij wordt gesteund door de grootmachten in de wereld. De andere zit in de hoek waar de klappen vallen", zegt Soeterink. "De Palestijnen moeten uitkijken dat er van die positie geen misbruik wordt gemaakt. Maar als het op wat voor manier dan ook een einde betekent aan de grootschalige invasie en er humanitaire hulp binnenkomt, dan is dat winst voor de mensen daar." "Het rouwen kan nu pas beginnen als er geen bommen op je vallen", zegt Dana. "Tijdens de bombardementen ben je in standje overleven, nu pas kan je een beetje rouwen. Het gaat nog heel lang duren voordat Gaza weer opgebouwd is. Er zijn zoveel mensen vermoord en de hele infrastructuur is vermorzeld." Ook Dana zelf heeft behoefte aan rouwen. "Ik denk dat mensen onderschatten hoeveel impact het heeft, ook op afstand. Ik haal juist heel veel steun uit Palestijnen in Gaza zelf. Zij blijven ondanks alles doorgaan, omdat ze geen andere keuze hebben." Het conflict is de afgelopen twee jaar ook hier in Amsterdam voelbaar, met als zichtbaarste voorbeeld de  aanhoudende demonstraties voor Israël of Palestina. Vorige week was er bijvoorbeeld een Rode Lijn-demonstratie waar 250.000 mensen op afkwamen. Dana hoopt dat mensen blijven demonstreren. "We kunnen niet terug naar de status quo voor 7 oktober 2023. Toen zaten de Palestijnen ook gevangen in gebied. De Israëlische bezetting gaat nog steeds door, dus we kunnen nog steeds druk zetten op Israël." 'Ook in Amsterdam rustiger' Rachel, voorstander van een tweestatenoplossing, hoopt dat het 'argwaan' tussen Israël en de Palestijnen afneemt. Ook hoopt ze dat met het akkoord de spanningen in Amsterdam zullen gaan liggen. "Ik denk dat mensen vaak niet begrijpen dat wij ook gewoon vrede willen. Als het in het Midden-Oosten rustig is, denk ik dat het hier langzaam ook rustiger wordt." Ook Dana hoopt dat er uiteindelijk toenadering komt tussen Nederlanders, iets wat ze in Israël niet als mogelijkheid ziet. "In Jeruzalem is het nog erg verdeeld. Daar kun je op bepaalde plekken als Palestijn niet eens in contact komen met een Israëli. Dus ik vind het een enorm privilege dat wij dat hier wel kunnen in Nederland. Daar maak ik graag gebruik van."