Zorgen ongedocumenteerden nog altijd groot: "Dit is een masker, vanbinnen ga ik kapot"

Terwijl in Den Haag wordt gesproken over de invoering van de nieuwe asielwet waarin illegaal verblijf in Nederland strafbaar wordt, klonk in de Amsterdamse Keizersgrachtkerk vrijdagavond een krachtig tegengeluid. Het regent pijpenstelen aan de Keizersgracht, desondanks loopt de kerk vol met betrokkenen. Leden, vrijwilligers, juristen, en ongedocumenteerden komen bijeen om te praten over de nieuwe asielregels. Het motto: 'Nee tegen de nieuwe asielwet, ja tegen menselijkheid'. De bijeenkomst is georganiseerd als reactie op de nieuwe asielwet, waarover de Eerste Kamer binnenkort stemt. Die wet verkort tijdelijke verblijfsvergunningen van vijf naar drie jaar, beperkt gezinshereniging en maakt illegaal verblijf strafbaar met een celstraf tot een half jaar. Hulpverlening aan ongedocumenteerden lijkt sinds gisteren buiten schot te blijven, maar de onzekerheid bij mensen zonder papieren is groot. Organisaties en hulpverleners waarschuwen dat door deze wet mensen zonder papieren zich verder zullen terugtrekken, zorg gaan mijden en nog meer geïsoleerd raken. Emotionele getuigenis Die angst en onzekerheid klinken vrijdagavond duidelijk door in de woorden van Sheba, een vrouw die al zeventien jaar zonder papieren in Nederland leeft. Geëmotioneerd vertelt zij haar verhaal voor het publiek in de kerk. Ze beschrijft hoe haar leven jarenlang stilstaat. "Ik heb verantwoordelijkheden als moeder, maar ik ben altijd in beweging, altijd aan het overleven. Ik weet nooit waar ik morgen zal zijn. Ik heb vier keer asiel aangevraagd en vier keer ben ik afgewezen. Nu zit ik gewoon weer op straat." Sheba vertelt hoe ze ziek werd van de stress, bijna haar dochter verloor en hoe ze ondanks alles probeert door te gaan: "Dit is een masker, alleen voor vandaag. Vanbinnen ga ik kapot. Ik wil gewoon bescherming. Ik wil leven als een normale Nederlandse burger." Na afloop van de avond richt ze zich direct tot de politiek: "Ik wil dat ze deze wet stoppen en ons gewoon gaan beschermen. We zijn erg kwetsbaar door deze dubieuze regels." Ze benadrukt dat ongedocumenteerden geen criminelen zijn, maar mensen die willen werken en een bijdrage willen leveren aan de samenleving: "Stop blaming us and start fixing the system." "Essentie van kerk zijn" Predikant Annelies Jans benadrukt dat de kerk een signaal wil afgeven: "Het gaat allereerst om de mensen zelf. Mensen die nu tot crimineel worden gestempeld, terwijl ze gewoon bestaan, ademen, liefhebben. Dat is alles wat ze willen." Volgens haar gaat de avond niet alleen over christenen: "We zijn allemaal mens. Divers als we zijn, dat is juist iets moois. Dit is voor mij de essentie van kerk zijn: kiezen voor medemenselijkheid. We moeten luisteren naar hun verhalen, want die doen ertoe." De Keizersgrachtkerk wil nadrukkelijk ook niet-kerkgangers, moslims en niet-gelovigen een stem geven. Met de bijeenkomst wil de kerk laten zien dat er in de stad steun is voor mensen zonder papieren. "Teamwork wins" Aan het eind van de avond klinkt er niet alleen hoop, maar ook strijdlust. Bezoekers benadrukken dat de verhalen gehoord moeten worden, juist nu Den Haag over de wet stemt. Voor Sheba betekent het vooral dat ze haar ervaringen kan delen: "Ik voel me gesteund. Hier is liefde. Mensen wensen ons het beste. Misschien kan dit de beleidsmakers laten inzien dat deze wet meer kwaad dan goed doet. Teamwork wins."