Het jaar van Ajax: hoe het Museumplein toch nog leeg bleef

Dit jaar was een krankzinnig sportjaar vol regionale hoogte- en dieptepunten. Waarbij de kampioensrace van Ajax voor NH Sport-chef Edward Dekker de meest bizarre was. Eind maart sta ik met een kartonnen schaal, twee Ajax-supporters en presentator Erik-Jan Brinkman op het Museumplein om de aanstaande titel te vieren. Het is er die maandagochtend rustig en dat blijft het ook.  We hebben voor de tv-uitzending van NH Sport de day-after PSV - Ajax (0-2) afgesproken met twee Ajax-supporters, ongeacht het resultaat. Alleen door de mokerslag die Ajax uitdeelt, zijn de kaarten onverwacht geschud. Ajax staat negen punten voor op de concurrent en wordt kampioen. Dat kan niet meer mis.  Het is een creatieve ingeving van me om die ochtend daarom een kartonnen kampioensschaal mee te nemen naar het Museumplein waar voor het eerst sinds 2019 de huldiging zal plaatsvinden. Op het laatste moment bedenk ik me dat het niet meer dan terecht is om daar het hoofd van trainer Francesco Farioli op te plakken. Na alle kritiek die hij heeft moeten slikken, kan de Italiaanse mooiboy een lange neus maken.  Schaar en plakband Geknield in het gras ga ik met schaar en plakband in de weer. Enigszins verbaasd gadegeslagen door langslopende en fietsende toeristen. Twee keer waait het karton weg, maar uiteindelijk slaagt de missie.  Tekst gaat verder onder de foto's. Goed gemutst treffen we supporters Laurens Out en Bart Elshof in hun Ajax-outfit op de plek waar over een paar weken de huldiging gaat plaatsvinden. Daarvan zijn we bij NH Sport van overtuigd. Mooi ook dat dat van de burgemeester weer mag op het Museumplein.     Niet jinxen Maar al pratende merken we dat de sportieve crisis van de afgelopen twee jaar de beide supporters niet in de koude kleren is gaan zitten. De grote bek (pardon) heeft plaatsgemaakt voor enige terughoudendheid. Een kartonnen schaal omhoog houden met het hoofd van Farioli? No way. Je moet de boel niet jinxen krijgen we te horen.  Tekst gaat verder onder de video. Ik lach erom en uiteindelijk besluit Erik-Jan de schaal dan maar zelf omhoog te houden. Want even serieus: een voorsprong van negen punten verspelen in zeven potjes tegen achtereenvolgens NAC, Willem II, Utrecht, Sparta, NEC, Groningen en Twente? Dat gaat never nooit gebeuren. De eerste twee duels winnen de Amsterdammers. Moeizaam, maar dat geldt wel voor meer wedstrijden dit seizoen. Met Pasen gaat het tegen FC Utrecht faliekant mis. De aanstaande kampioen verliest met liefs 4-0. Het is het begin van de totaal niet verwachte ineenstorting. Voor de zoveelste keer dit seizoen verbaast Ajax me, maar nu in negatieve zin.  Zwembad in Portugal Een week later lig ik in de zon aan de rand van een zwembad in Portugal als ik op de radio hoor dat Ajax - Sparta al even krankzinnig in 1-1 eindigt. Wat gebeurt er allemaal? Daarna volgt een ferme klap van NEC (0-3) en de knock-out in Groningen (2-2).  Tekst gaat verder onder de foto. Ik denk terug aan de interviews met Laurens en Bart op het Museumplein. Ik denk terug aan de schaal met het hoofd van Farioli en het standbeeld dat hij verdient voor de wederopstanding van Ajax. Ik denk ook aan zijn teksten om het vooral niet over het kampioenschap te hebben die nogal potsierlijk klonken. "Seven games, seven battles, all together", oreerde hij vanuit de spelerbus na de 2-0 zege op PSV. Blijkbaar voelt hij dan al dat de citroen door hem zo goed als uitgeknepen is. Tekst gaat verder onder de video. Bij NH Sport verdwijnt de pijn van Ajax stilletjes naar de achtergrond en maakt plaats voor het enorme succes elders in de provincie bij FC Volendam en Telstar. Voor het feestgedruis moeten we in Volendam zijn op de Heen en Weer en in IJmuiden op Plein 1945. Zeker die laatste locatie is minstens even onwerkelijk als het feit dat Ajax de titel verspeelt.  Het Museumplein blijft leeg. Als Hugo Borst een Amsterdammer zou zijn geweest had het de titel van een nieuw boek kunnen zijn. Edward Dekker