"Kunnen jullie er echt niet uitkomen?" vraagt de rechter - en even later is het opgelost

Een jarenlange strijd tussen twee huurders aan de Admiraal de Ruyterweg en hun huisbazen, verhuurder Rappange en eigenaar Dewbell, is dinsdagmiddag in anderhalf uur opgelost. Daar zag het lange tijd niet naar uit - tot de rechter nog één keer een beroep deed op het gezond verstand van alle betrokkenen. "Ik vraag mij af of u toch niet bij elkaar te brengen bent." “Ik ga dat nog even checken”, zegt advocaat Frank Ringnalda. Met snelle pas loopt hij naar de andere kant van de vijfde verdieping van het Gerechtshof. Daar staat zijn cliënt Agnes Zuiker nerveus aan haar nagels te plukken. Na een kort bilateraaltje spoed hij zich terug naar de andere advocaten. Het lijken de puntjes op de i, de uitwerking van de details van een schikking. Dat daar überhaupt over gesproken wordt, mag je gerust opmerkelijk noemen. Jarenlang al liggen Zuiker en haar onderbuurvrouw Fleur Welter in de clinch met de bedrijven Rappange en Dewbell, respectievelijk de verhuurder en eigenaar van hun huurhuizen aan de Admiraal de Ruyterweg in West. In eerdere zaken stond de rechter aan hun kant, vandaag dient het hoger beroep. Maar als de partijen het eens worden, hoeft het niet tot een uitspraak te komen. Zal het lukken? 'Niets liever' De partijen lijken daar wel op aan te sturen. In de rechtszaal had Fleur Welter gezegd dat ze  'niets liever' zou willen dan er vandaag uit te komen. En dus benen advocaten heen en weer tussen hun cliënt, dan weer de ene en dan weer de andere advocaat. Uiteindelijk klitten ze met zijn vieren samen. En vlak voor de bode ze naar binnen roept, zijn ze eruit. Waar draait het om? Kort samengevat: Agnes Zuiker en Fleur Welter huurden lange tijd naar volle tevredenheid aan de Admiraal de Ruyterweg. Maar hun huizen zijn aan het verzakken, en dat zal erger worden als de fundering niet wordt aangepakt. Liefst willen Rappange en Dewbell het pand slopen en er nieuwe appartementen voor in de plaats bouwen. Maar de huurders willen niet zomaar weg. Pogingen om er samen uit te komen, lopen lange tijd op niets uit. Verziekte verhoudingen Zuiker en Welter voelen zich machteloos. Hun advocaten geven voorbeelden van wat de huurders ervaren als pesterijen van de kant van Dewbell en Rappange. Met herstelwerkzaamheden zou zó lang zijn gewacht, dat de verhuurder en eigenaar daarna konden claimen dat het pand dusdanig was vervallen - 'verwoest', noemen hun advocaten het - dat opknappen niet meer zou kunnen. En Shurgard, het bedrijf waar de spullen van de huurders waren opgeslagen, werd niet altijd betaald. Als de huurders bij hun spullen wilden, konden ze daar volgens wegens achterstallige betalingen hun advocaten niet bij. Al met al is de sfeer tussen de partijen goed verziekt. En dat het vandaag dan toch tot een schikking zou komen, was lange tijd dan ook geen uitgemaakte zaak. De voorzitter van de rechtbank zaagt met name de advocaten van verhuurder Rappange en eigenaar Dewbell lang door. Moest er écht tot een buitenrechtelijke uitzetting van de huurders worden besloten? Waren de andere routes écht uitgeput? Was funderen en volledig herstel van het pand écht onredelijk duur? Het leidt bij de fans van huurders Zuiker en Welter, in groten getale aanwezig, tijdens de zaak al tot wat besmuikt gegrijns. Schorsing En dan zucht rechter Toorman eens diep. “Ik vraag mij af of u toch niet bij elkaar te brengen bent", zegt hij. Maarten Driessen, directeur van Dewbell, kan het niet laten om te schamperen: “Dat is heel triest, maar dat is eigenlijk al drie jaar te laat.” Het komt hem op de hoon van de huurders en hun fanclubs te staan. Na de schorsing, die een uur langer duurt dan gepland, wordt iedereen naar binnen geroepen. En inderdaad: ze zijn eruit. Fleur Welter vertrekt en krijgt een geldbedrag mee. Hoeveel precies, wil ze niet zeggen, maar dat het om een fors bedrag gaat, staat vast. Agnes Zuiker keert terug aan de Admiraal de Ruyterweg, als de nieuwbouw is voltooid. Naar verwachting duurt dat nog een jaar of twee. Bij het buitengaan van de rechtszaal is de vermoeidheid en ongeloof op hun gezicht te lezen. Het is voorbij, tóch nog onverwachts. Maar ze zijn tevreden. Ze kunnen hun leven weer oppakken. En of de verhuurder en de eigenaar ook zo blij zijn? Dewbell-directeur Maarten Driessen moet lachen om die vraag. "Heb ik een keuze dan?"